18 lutego 2010

Gujawa




GUJAWA, guajawa, gruszla, psydia pospolita, gwajawa

(Psidium guajava)


Gujawa ma bardzo interesującą i zawiłą historię pochodzenia. Podobno jest z Ameryki Południowej i Środkowej, a konkwistadorzy hiszpańscy, którzy okryli ją w Peru i Kolumbii, przewieźli do Europy na wybrzeże Morza Śródziemnego oraz na Wyspy Kanaryjskie, następnie przyczynili się do rozpowszechnienia jej w Afryce i na Dalekim Wschodzie.

Dzisiaj plantacje tej rośliny znajdują się głównie w Ameryce Południowej, Indiach, Hawajach, Kubie, w Afryce oraz południowych stanach USA. W niektórych krajach, zdziczała roślina jest prawdziwym utrapieniem dla rolników, a na Fidżi wydano specjalne zarządzenie tępienia jej. Małego wiecznie zielonego drzewka, które rodzi pyszne owoce!


Pyszne, również zielone owoce gujawy mają średnicę do 7 cm i kulisty, podobny do jabłka kształt. Pod zwykle gładką, pokrytą woskiem, dość grubą skórką kryje się twardy, chrupiący i bardzo soczysty miąższ. Jego kolor zależy od odmiany, może być zielony, biały, żółty, a nawet różowy.

W nowoczesnych odmianach w miąższu wyczujemy duże ilości malutkich nasion, podobnych do zdrewniałych komórek w gruszkach. W odmianach starych, nasiona są duże i bardzo liczne, co utrudnia ich spożywanie i w efekcie są odrzucane.


Smak gujawy jest bardzo dobry i zupełnie nie podobny do niczego pospolitego. Owoc ten jest słodki, lekko kwaśny, chrupiący i bardzo pożywny.


W krajach tropikalnych najczęściej spożywa się go na surowo. Można dodać go do sałatek owocowych, a nawet wycisnąć z nich sok. Przerabia się je na kompoty, marmolady oraz jako ozdoba do deserów i innych dań.


W Tajlandii, podobnie jak inne owoce, gujawa sprzedawana jest na ulicznych straganach, już przygotowana do spożycia. Przygotowana, to znaczy obrana i pokrojona. Dostaniemy do niej plastikowy woreczek i długą wykałaczkę. Zaproponują nam również przyprawy, bo gujawę można spożywać na słodko, pikantnie oraz w wersji „raw”.


Ps. Wszystkie wrażliwe osoby przepraszam za mój portret!:D

10 lutego 2010

Longan



LONGAN, lungan, smocze oko, kocie oko

(Dimocarpus longan)


Longan to gatunek drzewa tropikalnego dorastającego do 10m wysokości, na którym w kiściach rosną owoce nazywane również longanami, a będące bliskimi krewniakami owoców liczi.

Roślina ta pochodzi z południowo – wschodniej Azji. Podobno jej ojczyzną są Chiny, gdzie jest najczęściej uprawiana. Bez większych problemów można je kupić w Tajlandii, Indiach, Malezji i Indonezji. W Europie dostępne są jedynie zapuszkowane:)


Owoc longana wielkością i kształtem podobny jest do liczi. Okrągły o średnicy około 4 cm. Pod cieniutką, suchą, gładką, żółto - brązową skorupką kryje się biały przeźroczysty, jadalny miąższ spod którego widać ciemne okrągłe nasiono. Wygląd ten, nieco przypomina oko, stąd potoczna nazwa longana – Smocze oko w Chinach, a Kocie oko w Malezji.


Smak longana przypomina liczi lub rambutan. Jest bardzo słodki, galaretowaty. Można go spożywać na surowo, jako dodatek do sałatek owocowych i innych deserów. W kuchni azjatyckiej dodawany jest również do zup.


ps. Dziękuje Nadji za zdjęcia :)



8 lutego 2010

No durian


Dzisiaj zamieszczam tylko zdjęcie tabliczki zakazującej wnoszenia durianów do komunikacji miejskiej i wszelkich miejsc publicznych.

Zdjęcie, za które bardzo dziękuje, wykonała moja towarzyszka podróży Nadja http://nadjakseruje.blox.pl/html